Gisteren speelde SCH2 thuis tegen HWP3. 

De score werd door mijzelf geopend met een degelijke remise met zwart tegen Lex van Aalderen.
Vroeger wilde ik nog wel eens ijzer met handen proberen te breken, nu maar voor een potje betonstorten gegaan.
Morra-spelers zijn meestal erg tactisch ingesteld en dat bleek ook wel in den analyse waarin mijn tegenstander steeds nare varianten had, die ik pas in 2e of 3e instantie kon opvangen.
Tijdens de partij is er maar 1 kans, dus mijn tactiek was terecht. 

Na een tijdje kwam Wim de vrijwel geheel lege analyseruimte binnen.
Het was ongeveer 21:45 en alleen MartinN en John waren er nog…
In ieder geval had Wim ook een stabiele remise gespeeld met zwart. 

Wat later sleepte de tegenstander van MartinZ zich naar binnen
Verloren. Ik dacht al dat Martin heel prettig stond toen mijn zetherhaling op het bord kwam.

Ziet er goed uit, dacht ik optimistisch, maar wedstrijdleider Willem kwam melden dat het er helemaal niet goed uitzag.
En inderdaad Michiel had al verloren en Artyom stond 2 pionnen achter in een toreneindspel.
Zijn sympathieke tegenstander Sylvain de Ruijter speelde het erg nauwkeurig en Artyom moest opgeven. 

We stonden dus 3-2 achter en Armin's tegenstander stelde remise voor.
Armin had een stuk tegen 3 pionnen en qua stand van de partij had remise niet onlogsch geweest om aan te nemen, maar dat zou de nederlaag betekenen.
Armin speelde daarom ook dapper door en de zwarte pionnenmassa kwam naar voren.
Beide spelers speelden vrijwel alleen nog op increment en de spanning was om te snijden.
Er stonden 9 man om het bord van Armin, die langzaam maar zeker naar achteren werd gedwongen, maar hij verdedigde zich zo hardnekkig dat Kir Teo al zijn tijd gebruikte. 

Nog 8 seconden, Kir dacht over de beslissende stoot, 7,6,5,4,3,2,1,0!
Armin claimde meteen de winst, ongeveer 1 zet voor mat.

Opgemerkt dien te worden dat de sportieve tegenstanders op geen enkele manier probeerden de aandacht van Kir te trekken.
Wel eens anders meegemaakt in de Leidse vroeger.

De uitslag: